وضعیت آب شیراز از 2 جهت مورد بررسی قرار دارد . اول اینکه این شهر در معرض خشکسالی و کم آبی مفرط بوده و همچنین کیفیت آب این شهر که زیاد مناسب نمی باشد .

آب شیراز به شکل مشخص و زیادی دارای گچ می باشد و همچنین سختی بالا داشته که باعث بروز بیماریهای کلیوی و مثانیه و ... می گردد . سختی آب ( TDS ) آب این شهر بین مقدار 250 تا 850 متغییر می باشد که حدود 70% مناطق این شهر سختی آب بالای 500 داشته که بالاتر از استاندارد US EPA بوده و برای آب اشامیدنی مناسب نمی باشد .

طبق استاندارد شماره 1053 موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران ویرایش 5 مورخه 11/12/1388 میزان حداکثر مطلوب سختی در آب 200 میلی گرم در لیتر بر حسب کربنات کلسیم و حداکثر مجاز آن 500 میلی گرم در لیتر بر حسب کربنات کلسیم است. لازم به ذکر است سازمان بهداشت جهانی حدی برای سختی آب توصیه نکرده است و واحد مجاز اشاره شده در ان از نظر فنی مهندسی و اقتصادی است.

امروزه اکثر شهرهای جهان با مشکل آلودگی آب به مواد شیمیایی از جمله نیترات مواجه هستند و این را بدانید که در هیچ تصفیه خانه ی شهری و با روشهای معمول تصفیه نیترات و موارد مشابه را نمی توان از آب حذف کرد و نیترات همچنان در آب باقی می ماند . آلودگی آبها به مواد سمی همچون آفت کشها و سموم کشاورزی ، نیترات ، آرسنیک ، سختی بالاتر از حد استاندارد و ... همگی از جمله مواردی هستند که اکثر شهرهای بزرگ در جهان با آنها دست به گریبان بوده و این مواد به راحتی به آبهای زیرزمینی راه پیدا میکنند و به راحتی و با روشهای معمول تصفیه ، قابل حذف نیستند . همچنین برای گندزدایی از کلر استفاده میشود که امروزه خطرناک بودن و سرطان زا بودن آن اثبات شده است . جالب است بدانید که حدود 15% از آب مصرفی شهر شیراز از آبهای سطحی تهیه میشود و حدود 85 درصد بقیه از منابع آب زیرزمینی تامین میشود که همه میدانند آب چاهها در محدوده شهری چه کیفیتی دارد !!! و جالب تر اینکه این آبها تنها کلرزنی میشوند بدون انجام هیچ فرایند خاص تصفیه . آب شرب شیراز به علت کاهش چشمگیر سطح آب سد به علت خشکسالی های اخیر، از حدود 150 حلقه چاه آب که در مناطق مختلف شهری قرار دارد تامین میشود که تعداد آنها هر روز نیز بیشتر می شود و همچنین به علت بالا رفتن تعداد این چاهها ، حتی در تامین مکان و موفعیت یابی چاههای آب امروزه با مشکل موتجه هستیم . بعضی از این چاه های آب به ناچار در مسیر آبهای آبرفتی زیر زمینی قرار گرفته اند که از کیفیت پایین تری برخوردارند و همچنین میزان مواد خطرناک آنها معمولا بالاتر است .

در شهر شیراز هرچه  به سمت شرق حرکت میکنیم کیفیت آب کاهش پیدا می کند و در نواحی بلوار مدرس میتوان گفت پایین ترین کیفیت آب را داریم و در منطقه گلدشت حافظ نیز ، بالاترین کیفیت آب شهر را داریم . کیفیت آب در بخش های مختلف شهری با یکدیگر متفاوت است و در هر بخش حتی میتوان گفت ترکیب و میزان املاح محلول در آب ، با بخش های دیگر متفاوت است . گفته میشود که شیب آب های زیرزمینی و آبرفتی به سمت شرق شهر است و به همین علت در این مناطق سطح آب زیرزمینی بالاتر است و همچنین کیفیت آنها نیز کمتر از بقیه مناطق است . البته لوله کشی های آب شهری نیز بسیار تاثیر گذار است و به همین علت در مناطق قدیمی شهری ، معمولا کیفیت پایین آب شهری به چشم میخورد .

شهردار شیراز جناب پاک فطرت در جلسه علنی در شورای شهر شیراز در سال 92 اینگونه از کیفیت آب شهر شیراز انتقاد کرد : "به نظر من آنچه تحت عنوان آب شرب در لوله های شهر شیراز جریان دارد، آب شست و شو است که آبفا آن را با اضافه کردن کلر، بهداشتی کرده و به عنوان آب شرب به مردم عرضه می کند" . البته اداره آبفا این نظر را قبول ندانسته و معتقد است که آب آشامیدنی شیراز بسیار مطلوب می باشد و با استانداردهای ایران کاملا منطبق است .

با همه تفاسیر ، آب شهری شیراز دارای فاکتورهای معمول برای استاندارد دانستن آب را داراست ولی به هیچ عنوان نمیتوان این آب را آبی مطلوب جهت آشامیدن محسوب کرد .

لذا به همه همشهریان توصیه میگردد که از دستگاههای تصفیه آب خانگی استفاده نمایند . البته دستگاه استاندارد و معتبر و همچنین نصب و راه اندازی توسط افراد مجرب

در نمودار پایین میتوانید به اختصار وضعیت آب شیراز را از لحاظ میزان TDS مشاهده نمایید و بعضی از مناطق شهری نیز نمایش داده شده است . معیار این نمودار استاندارد EPA آمریکا میباشد .

میزان مطلوب سختی آب برای آشامیدن