هدایت الکتریکی آب (Electrical conductivity) یا کنداکتیویته آب ، معرف قدرت یونی یک محلول برای انتقال جریان برق است . واحد هدایت الکتریکی آب مو بر سانتی متر (mho/cm) است . برای بزرگتر شدن و ملموس شدن بهتر این عدد از واحد (µmho/cm) استفاده میشود . هدایت الکتریکی آب خالص در دمای 25 درجه سلسیوس برابر با 0.056µmho/cm است .

شاید همگی ما ازمایش ساده هدایت الکتریکی در دوران مدرسه را انجام داده ایم که مقداری اندکی جریان برق را از آب عبور دادیم و لامپ روشن نشد در حالی که بعد از اضافه شدن نمک به آب لامپ روشن شد و نشان داد که هدایت الکتریکی آب بعد از اضافه شدن نمک به آن( به دلیل افزایش یونهای محلول در آب) افزایش یافت .

در محلول ها ، یونها جریان برق را منتقل می کنند از این رو EC و TDS رابطه دارد . در محلولهای رقیق ارتباط این 2 پارامتر به صورت TDS=0.5 EC است . رابطه بین TDS و EC برای هر نمونه آب فرق دارد و به غلظت و نوع ناخالصی های موجود در آب بستگی دارد . این رابطه برای بسیاری از آبهای شهری به صورت TDS=0.55 EC میباشد . برای آبهای سطحی و چاهها (آب نهری) و هدایت الکتریکی ویژه (FC) میتوان از رابطه (TDS_PPM = EC(µ_s/Cm) × (0.63~0.7  استفاده کرد و همچنین برای ابهای صنعتی از رابطه (TDS_PPM = EC(µ_s/Cm) × (~0.9 استفاده نمود . همچنین آب فوق خالص به آب‌های خالص تر از آب مقطر که هدایت الکتریکی آنها کمتر از ۲ میکرو زیمنس بر سانتیمتر باشد اطلاق می‌شود . در استانداردهای جهانی و همچنین سایت های معتبر زیادی جداولی تهیه شده که برای تبدیل این واحدها به هم به میزان دقیق ، میتوان از انها استفاده کرد .

یک نمونه از جداول برای دمای ثابت 25C را در زیر مشاهده مینمایید .

اهمیت این 2 پارامتر در این است که سرعت خورندگی آب در شرایط یکسان با افزایش EC افزایش میابد و نیز با افزایش هدایت الکتریکی آب ، درجه یونیزاسیون نمک های آب کاهش می یابد .